Hiken in Zwitserland

ingehospers
31 jul
16 minuten om te lezen

Bijgewerkt op: 7 aug

1 week hiken in Zwitserland:

Deel 1: Vijf dagen wandelen samen met een vriendin in het Zwitserse kanton Uri.
Deel 2: Driedaagse solohike in de regio Appenzell (Schäfler & Sauxer Lücke).

Let op: de prijzen in deze blog zijn gebaseerd op zomer 2025.

Deel 1: Hikes in karton Uri

In deze blog neem ik je mee in het eerste en tweede deel van de reis: in Uri liepen we van bergkam naar bergmeer, van kampeerplek naar berghut. We liepen over smalle graatpaden, kampeerden boven de boomgrens en doken onderweg in het heldere water van de Urnersee.

Heenreis en start van het avontuur

Vanuit Deventer begon mijn reis richting Zwitserland. Ik nam van Deventer de trein naar Utrecht en stapte daar over op de internationale verbinding richting Zürich. Om wat extra speling te hebben in Utrecht, koos ik ervoor om één trein eerder vanuit Deventer te nemen en vertrok al om 6.33 uur in de ochtend. Rond 16.00 uur kwam ik aan in Zürich.

De treinreis kostte me €60,-, geboekt zo’n drie weken van tevoren. Daarna reisde ik voor €30,- nog een uur verder naar Altdorf, het startpunt van het bergavontuur!

Stoos-Klingenstock-Fronalpstock

13 km / 840 m stijgen / 840 m dalen / 5,5 uur

Stoos - Klingenstock: 2 uur
Klingenstock - Fronalpstock (graatwandeling): 2 uur
Fronalpstock - Stoos: 1,5 uur

Een van de mooiste graatwandelingen in Zwitserland loopt van de Klingenstock naar de Fronalpstock (of andersom). Onderweg word je beloond met spectaculaire uitzichten op de bergen, meren en de omliggende dalen.

Zowel Klingenstock als Fronalpstock zijn bereikbaar vanuit Stoos, een autovrij bergdorpje dat je alleen per kabelbaan vanuit Morschach of tandradtrein vanuit Schwyz kunt bereiken.

Wij kozen voor de kabelbaan vanuit Morschach naar Stoos. Deze vertrekt overdag twee keer per uur, later op de dag eens per uur. De exacte vertrektijden zijn online te vinden. Een alternatief is de tandradbaan vanuit Schwyz, de steilste ter wereld. Beide opties kosten evenveel en rijden tot laat in de avond.

Blijf je langer in de regio, dan kan een combiticket voor de bergliften een voordelige keuze zijn.

We begonnen onze tocht in Stoos en liepen omhoog, tot we boven de boomgrens kwamen. Daar, op een beschutte plek uit het zicht, zetten we onze tent op. Terwijl de zon langzaam achter de bergen verdween, genoten we van de stilte en de indrukwekkende zonsondergang. De volgende ochtend zagen we de eerste zonnestralen opkomen boven de bergtoppen, een fantastisch begin van de dag.

We begonnen de dag met de klim naar de top van de Klingenstock, de plek waar de kabelbaan vanuit Stoos aankomt. Hier start de bekende graatwandeling naar de Fronalpstock. Deze route kun je ook in omgekeerde richting lopen, maar de meeste wandelaars kiezen voor deze volgorde. Niet zonder reden: het uitzicht wordt onderweg steeds mooier, en op een gegeven moment zie je in de verte het diepblauwe water van de Urnersee tevoorschijn komen.

De hike van Klingenstock naar Fronalpstock is populair, vooral op zonnige dagen kan het behoorlijk druk worden op het pad. Omdat wij op de berg hadden overnacht en vroeg waren opgestaan, stonden we als eersten op de top van de Klingenstock. Daar is verder niets te vinden: geen restaurant, geen toilet, en geen mogelijkheid om iets te kopen. Gelukkig konden wij ons zelf meegebrachte ontbijt daar eten aan de grote picknicktafel op de top.

Vanaf daar begonnen we aan de graatwandeling. Het pad is goed aangelegd en duidelijk gemarkeerd, met veel trappetjes die je voortdurend omhoog en omlaag leiden. Het grootste deel van de hike volg je de berggraat, met aan weerszijden spectaculaire uitzichten.

Aan de linkerkant kijk je uit over ruige, steile bergwanden, met in de verte het glinsterende water van de Urnersee. Rechts een vriendelijk, groen heuvellandschap, een prachtig contrast dat deze wandeling zo bijzonder maakt.

Onderweg namen we ruim de tijd voor fotostops en pauzes. Op verschillende bankjes en picknicktafels genoten we van het uitzicht en dat verveelt hier geen moment. In juli staat alles volop in bloei: tussen het frisse groen zie je overal kleurrijke bloemen.

Praktisch: langs de route staan een paar eenvoudige shelters waar je kunt schuilen bij regen. Er zijn geen toiletten op deze wandeling. En zoals gebruikelijk in Zwitserland: je neemt je eigen afval mee naar beneden, er zijn onderweg geen prullenbakken.

Hikes rondom Spilauersee

Na de wandeling bij Stoos reden we door naar de kabelbaan bij Chäppelliberg, op zoek naar een volgende mooie hike. Later hoorden we dat het ook mogelijk is om vanuit Stoos naar de Lidernenhütte en/of Spilauersee te lopen:

11 km/ 610 m stijgen/ 190 m dalen/ 3.5 uur. Een mooie optie voor wie liever zonder lift gaat.

Wij namen de kabelbaan Chäppelliberg – Spilau. Een piepklein liftje, geschikt voor maximaal vier personen. Je rugzakken hang je aan een rek aan de achterkant van de cabine. Het voelt bijna als een oude goederenlift, maar hij doet perfect zijn werk. Een enkele reis kost €10,-, een retour €16,-.

De eerste nacht brachten we door in de natuur, ver van de bewoonde wereld. Deze rondwandeling:

9,1 km/ 620 m stijgen/ 620 m dalen/ 4 uur.

De hike gaat langs de Spilauersee, een idyllisch bergmeer dat zich perfect leent voor een verfrissende duik. Helaas kwamen wij er pas tegen de avond langs, toen het al te koud was om nog even het water in te gaan vlak voor het slapen. Ook de volgende ochtend lag het meer nog volledig in de schaduw van de omringende bergen, wat het nét iets te fris maakte om alsnog te zwemmen.

We stonden rond 5.30 uur op, zodat we onze tent direct na zonsopkomst konden afbreken en geen spoor van onze overnachting achterbleef. Een mooie bijkomstigheid: op dit tijdstip is de temperatuur heerlijk om te wandelen.

We zetten onze tocht voort en lopen we via Schön Chulm, een prachtige route met weidse uitzichten. We zien vlinders in de mooiste kleuren fladderen, lopen over alpenweides vol grazende koeien en volgden smalle, rotsige paadjes die aanvoelden alsof we door een zorgvuldig aangelegde botanische tuin wandelden.

De afdaling bleek nog uitdagend, een flinke klim naar beneden, maar de route was prachtig: afwisselend, kleurrijk en vol verrassende uitzichten. Rond het begin van de middag kwamen we terug bij het startpunt: de kabelbaan. Vanaf daar leidden we in 15 minuten naar de Lidermenhütte. Onze slaapplek voor deze nacht.

Rondwandeling naar Rossschtock

Na een korte pauze besloot ik nog een extra wandeling te maken:

7,6 km/ 650 m stijgen / 650 m dalen / 3,5 uur.

Vanaf de hut liep ik langs de Seelenen-vijvers, waar ik voor het eerst de Alpenmarmotten zag, een soort grote cavia van 50 tot 70 cm lang. Later in de vakantie zou ik ze nog vaker tegenkomen, maar de eerste keer blijft toch speciaal.

Ik vervolgde mijn weg richting de Hüendersädel, vanwaar ik een prachtig uitzicht had over de omliggende bergkammen. Ik dacht dat dit het hoogste punt was, maar het pad liep verder omhoog, richting de Rossstock. Het terrein werd ruiger; ik liep niet meer in de spelbeelden maar over een puinhelling en bereikte een steile klim met een ketting om je omhoog te trekken. Best even spannend, zeker als je alleen loopt, maar uiteindelijk goed te doen.

De top liet ik aan me voorbijgaan, maar ik bereikte wel de 2300 meter als hoogte punt van deze wandeling, een stijging van 590 m. Daarna daalde ik hetzelfde aantal meters weer af naar de Lidernenhütte. Onderweg kwam ik langs koeien, geiten en opnieuw Alpenmarmotten.

Vlak voor het avondeten terug bij de hut. Mocht je in de buurt zijn dan is deze wandeling zeker een aanrader!

Lidermenhütte

Dit was mijn eerste ervaring in een berghut. Om kort te beschrijven hoe dat is:

Binnen loop je niet op je eigen schoenen; er staan meestal hutschoenen klaar. In dit geval waren dat crocs.
Je slaapt op een slaapzaal. Als je geluk hebt, heb je een eigen, vrijstaand stapelbed in een groepskamer, maar het kan ook zijn dat je in een zaal slaapt die vol ligt met matrassen zij aan zij (dit heet een ‘lager’).
Dekens en kussens zijn aanwezig. Omdat deze niet dagelijks worden gewassen, is het verplicht een lakenzak mee te nemen om in te slapen.
Avondeten en ontbijt zijn dit keer inbegrepen bij de prijs en worden geserveerd op een vast tijdstip, tussen 7.00 en 8.00 uur is het ontbijt in de eetzaal. Het driegangen avondeten wordt om 18.30 uur opgediend in schalen en verdeeld aan tafel.
In deze hut waren geen douches aanwezig. Voor dit verblijf betaalden wij €83,- voor halfpension (met korting voor lidmaatschap van de NKBV).

Wandeling bij Urnersee

In de ochtend, na het ontbijt bij de Lidermenhütte namen wij de kabelbaan terug naar beneden en gaan naar de Camping in Sisikon, direct aan de Urnersee. Het is nog vroeg en we beginnen de dag met een wandeling langs het meer naar Flüelen, pas later in de middag komen we hier terug om onze tent op te zetten.

10,5 km/ 140 m stijgen/ 140 m dalen/ 2,5 uur.

Een beetje naïef ging ik uit van een vlakke route langs het water, maar uiteindelijk bleken we tijdens de 11 kilometer lange wandeling toch zo’n 160 hoogtemeters te maken. Onderweg pauzeren we bij een windsurfcamping om even te zwemmen. Heerlijk om het water in te duiken, want inmiddels brandt de zon behoorlijk en is verkoeling meer dan welkom!

Het water is aangenaam en er is genoeg te zien op het meer: allerlei vormen van watersport met wind en peddels komen voorbij. Na Flüelen wandelen we nog iets verder, het natuurgebied in dat aan het water ligt. Hier stroomt onder de Fluëlen voetgangersboogbrug een rivier Reuss het meer in, met mooi blauw helder water.

Vanuit Flüelen nemen we de boot terug naar de camping in Sisikon. Het is ook mogelijk om de route langs het meer verder te lopen, van Flüelen naar Isleten, Bauen of zelfs nog verder. Vanaf zowel Isleten als Bauen vertrekt er ook een boot terug naar Sisikon. Let wel goed op de vaartijden, want de boot naar Sisikon gaat maar een paar keer per dag.

Terug bij de camping zetten we de tent op, en daarna spring ik opnieuw het water in. De camping ligt direct aan het meer en heeft een mooi grasveld met bomen langs de oever, wat zorgt voor fijne schaduwplekken. Er is ook een brede strook met grote stenen, waar je gemakkelijk het water in kunt lopen, een heerlijke plek om te zwemmen, zitten en te ontspannen.

Na het zwemmen was het tijd om het volgende avontuur voor te bereiden: een drie daagse solohike bij Schäfler en Säxer Lucke, en daarna door naar Duitsland voor deel 3 van dit avontuur: een zesdaagse huttentocht ‘de Steinbocktour’. Kortom, alles wat ik niet meer nodig heb, gaat met de vriendin waar ik nu mee reis mee naar huis. Alles wat ik wél nodig heb, draag ik vanaf nu zelf op mijn rug.

Ik leg al mijn spullen uit op het gras naast de tent en samen kijken we nog één keer kritisch naar wat er wel en niet mee moet voor de komende week, dit blijkt net iets boven de 5 kilo te zijn (zonder eten en drinken).

Daarna gaan we nog een keer zwemmen, gevolgd door avondeten en slapen. Vanwege de warmte besluit ik buiten te slapen, onder de sterrenhemel. Met alleen mijn grondzeil, matje, quilt en lakenzak heb ik een heerlijke nacht in de buitenlucht.

De volgende ochtend vertrek ik om 7.15 uur met de trein, op weg naar het volgende avontuur: een solohike van 3 dagen.

Treinreis van Sisikon naar Wasserauen

Vandaag reis ik per trein van Sisikon naar Wasserauen, een traject van zo’n 3,5 uur met twee overstappen, voor €50,-. De eerste overstap is in Arth-Goldau. Het is zondag, dus bijna alles in Zwitserland is gesloten, maar gelukkig is de supermarkt op het station open. Ik sla mijn slag met een paar essentiële boodschappen: een bakje druiven, vers brood en beleg.

De reis vervolgt zich dwars door het Zwitserse alpenlandschap. Terwijl de trein langzaam langs meren, bossen en bergen rijdt, voel ik me even alsof ik in een aflevering van Rail Away ben beland met telkens met een ander vergezicht door de ramen. Een ontspannen manier van reizen, waarin je echt kunt genieten van de omgeving.

In Zwitserland is het opladen van je telefoon in de trein geen probleem. Ik gebruik een handige oplader waarmee ik zowel mijn telefoon als mijn accupack tegelijk kan opladen. Aan het eind van de rit begin ik op te ruimen, maar pas als ik in de kabelbaan zit, besef ik dat ik de kabels mee heb genomen maar dat de oplader nog in het stopcontact van de trein zit. Terughalen zit er niet meer in.

Gelukkig is er een oplossing in zicht: over drie dagen sluit een vriendin zich aan voor het derde deel van deze reis. Tot die tijd lukt het me om her en der een oplader te lenen, in berghutten of van andere wandelaars. Improviseren hoort erbij in de bergen.

Deel 2: 3 daagse solohike Schäfler & Saxer Lücke

Vanaf hier begon ik aan een driedaagse solo-hike. Solo in de zin dat ik alleen op pad ging, maar zoals elke wandelaar weet: onderweg ben je zelden echt alleen. In de berghutten leerde ik medewandelaars kennen, en delen van de route liep ik samen met andere hikers. Dat is misschien wel het mooiste van solo wandelen: je bent vrij, maar je vindt gezelschap als je dat wél zoekt.

De route die ik liep, was in totaal

17,8 km/ 1440 m stijgen/1300 m dalen verdeeld over drie dagen. Je kunt deze wandeling ook in twee afzonderlijke dagtochten doen, bijvoorbeeld naar Schäfler en naar Saxer Lücke. Maar dan mis je wel de magische zonsondergangen en de unieke ervaring van slapen in een berghut.

De route is ook prima in de omgekeerde richting te lopen. Het hangt er vooral vanaf op welke dag je meer tijd hebt voor de hike: dag 1 of dag 3. Voor mij was dag 1 ook mijn reisdag, dus koos ik voor een korte startetappe naar de eerste berghut, een rustige opbouw voor een prachtige tocht.

De foto’s bij dit deel van de blog zijn niet allemaal van mijzelf. Tijdens het derde deel van deze tocht liet ik mijn telefoon van de berg vallen en daarmee gingen bijna al mijn foto’s verloren. Gelukkig had ik er een paar doorgestuurd via WhatsApp, en kreeg ik na afloop ook beelden van Karin en Chris, twee wandelaars die ik onderweg ontmoette. Dankjewel daarvoor!

Dag 1: Wasserauen - Schäfler

De eerste wandeldag! Een onverwachte omweg, een volksfeest en een foutje met de reservering, kortom een dag vol verhalen.

Vanuit Wasserauen kun je in ongeveer 2,5 uur naar het Aescher Gasthaus lopen, en in na nog eens 1,5 uur bereik je de top van de Schäfler. Maar ik kies vandaag voor een iets rustigere start: ik neem de kabelbaan naar Ebenalp: vanaf daar is het nog een uurtje wandelen, met zo’n 400 meter stijging, tot aan de top van de Schäfler. Hier vindt je een overzicht van de verschillende wandelingen die je in deze omgeving kan maken.

Vanaf Ebenalp besluit ik een extra ommetje te maken. Ik daal eerst af naar de Kapel van St. Michael, een bijzondere kapel, half in de berg gebouwd. Wanneer ik aankom klinken de klokken, de kerkdienst is net is afgelopen. Daarna wandel ik door naar het beroemde Aescher Gasthaus. Mij was verteld dat het hier erg druk kon zijn, het stond ooit zelfs in National Geographic, maar de drukte valt mee. Op het terras is het gezellig druk, niet overweldigend.

Na een korte pauze vervolg ik mijn weg bergopwaarts. Oorspronkelijk was mijn plan om vanaf daar direct naar de Schäfler-berghut te lopen, maar in de trein had ik een stel ontmoet dat me tipte over een muziek- en dansfeest bij Berggasthaus Ebenalp op de route. We namen samen de kabelbaan omhoog, en ik besloot eerst de rondwandeling van ongeveer een uur via het Aescher Gasthaus te maken en daarna het feest te bezoeken.

Onderweg miste ik echter een afslag. Pas na een half uur lopen kwam ik erachter dat ik bijna al bij mijn oorspronkelijke bestemming was: de Schäfler-hut. Toch besloot ik terug te keren naar het Berghaus voor het feest, en daar kreeg ik geen spijt van. Ik leerde over lokale tradities, de jodelcultuur en de traditionele dansen . Een onverwachte ontmoeting met het echte Zwitserse bergleven.

Na het uitstapje naar het Berghaus klim ik opnieuw omhoog naar mijn slaapplek voor de nacht: Berggasthaus Schäfler, op 1920 meter hoogte. Inchecken kan vanaf 16.00 uur. Eenmaal aangekomen ontdek ik dat ik een reservering heb gemaakt voor volgende week. Gelukkig is er nog plek genoeg, dus ik mag blijven.

De goedkoopste overnachtingsoptie is een plek in de slaapzaal voor €53,- per persoon, inclusief ontbijt. Ik slaap vannacht in een stapelbed, met slechts één kamergenoot. De overige zes bedden in de kamer blijven leeg.

Bij de hut komt het water van regenopvang: bij de bar staat een kraan met gefilterd regenwater waar je gratis je waterfles kunt bijvullen. Douches zijn er niet, maar er is wel een wasruimte met twee wasbakken om je op te frissen. In de kamers zijn geen stopcontacten, maar op de eerste verdieping staat een stekkerdoos waar je je telefoon of accupack kunt opladen.

Tot 19.30 uur kun je hier à la carte eten. Ik kies voor traditionele rösti en drink een biertje met andere hikers die ik hier heb leren kennen. Samen kijken we naar de wandelkaarten en bespreken we de opties voor morgen. Mijn volgende bestemming: Berggasthaus Bollenwees.

Bij helder weer biedt de Schäfler-hut een panoramisch uitzicht van 360 graden. Loop je nog een minuut verder, dan kom je op een van de mooiste uitzichtpunten van de hele regio: een zicht op de Altmann, Säntis en Öhrli. Een plek om gewoon even te zitten en te genieten.

Na het vergeten van mijn oplader in de trein, de gemiste afslag en het reserveringsfoutje hoop ik dat dit het laatste was wat vandaag níet volgens plan ging. Maar uiteindelijk is dit allemaal onderdeel van het avontuur dat ‘reizen’ heet, en zorgt het voor nieuwe ervaringen en ontmoetingen.

Ondanks bovenstaande, werd de afsluiting van de dag fantastisch! Na het eten liep ik naar het uitzichtpunt om de zonsondergang te bekijken. Daar ontmoette ik Karin. In het avondlicht maakten we foto’s van het uitzicht, terwijl de zon langzaam achter de bergtoppen verdween. We dronken wijn en genoten van de mooiste zonsondergang.

Dag 2: Schäfler - Bollenwees

Rond 7.30 uur zit ik aan het ontbijt. Deze bestaat in de hutten meestal uit een lopend buffet met brood met jam en kaas en yoghurt met verschillende soorten muesli.

Tijdens het ontbijt, na overleg met een medewerker van de hut, neem ik een besluit over de route van vandaag. Omdat het ’s nachts geregend heeft, het vandaag opnieuw regent en ik het grootste deel van de wandeling alleen zal lopen, kies ik ervoor om niet via de pieken te gaan, maar via de Seealpsee:

11,2 km / 830 m stijgen / 1210 m dalen / 6 uur.

De hike begint in de regen. Het eerste stuk is een rotsige pad met een paar trappen naar beneden en staalkabels om je aan vast te houden. Verderop, tijdens de afdaling, wordt het modderig door de koeienweides. Ondertussen ontstaan er prachtige wolkenformaties in het dal, één voor één trekken ze langs, als levende schilderijen.

De afdaling van in totaal 700 meter richting de Seealpsee is pittig voor de knieën.

Gelukkig loop ik met stokken, wat de belasting flink verlicht.

Bij aankomst aan de Seealpsee valt er nog wat lichte regen. Niet het ideale zwemweer, maar zo’n kans krijg ik misschien nooit meer. Ik besluit toch het water in te gaan, op deze bijzondere plek met een adembenemend uitzicht op de bergen. Het water is koud, maar het zwemmen voelt bevrijdend en geeft een diep gevoel van voldoening.

Daarna breekt de zon door en begin ik aan de volgende uitdaging van de dag: een steile klim van 500 meter naar Bogaertsen. Waarna een een pittige afdaling van 350 meter volgt, met daarna een beklimming van 160 meter naar de berghut waar ik vanavond zal overnachten. Deze hut ligt aan de prachtige Fälensee, op een hoogte van 1452 meter, opnieuw een kans om te zwemmen!

Het water is ijskoud, maar na een paar slagen begint het te wennen. Na mijn duik was ik mijn kleding (zonder zeep) in het heldere bergmeer en leg ik alles op de warme stenen te drogen. De zon straalt inmiddels en ik lig een tijdje in het gras aan de rand van het bergmeer.

Vanavond slaap ik in Berggasthaus Bollenwees. Deze hut behoort niet tot een Alpenvereniging. Een overnachting kost €54,- inclusief ontbijt (met vers fruit). Douchen kan voor 1 CHF per minuut.

’s Avonds schuif ik aan tafel met andere hikers. Als solo-hiker kun je natuurlijk ook alleen zitten, maar gezelligheid is nooit ver weg. Ook vanavond is het diner à la carte. Ik kies voor een heerlijke chili sin carne. In de hutten is het eten meestal voedzaam en precies wat je nodig hebt na een dag wandelen.

Dag 3: Bollenwees - Staubern

’s Ochtends ben ik een van de eersten aan het ontbijt. Later vandaag reis ik met bus en trein (zes keer overstappen) naar Oberstdorf in Duitsland, waar deel drie van mijn vakantie begint: de Steinbocktour. Maar eerst staat er nog een mooie wandeling op het programma:

4,4 km/330 m stijgen: 90 m dalen/ 2 uur.

De dag begint meteen met een steile klim. Daarna wordt het pad vlakker en golft het geleidelijk op en neer. Boven is het wat glibberig door de regen van vannacht, maar mijn wandelstokken geven me extra stabiliteit. Terwijl ik door het natte gras loop, worden de broekspijpen kletsnat, gelukkig drogen ze snel weer. Op het hoogste punt word ik getrakteerd op een prachtig uitzicht over de Saxer Lücke, een iconische bergpas in het Alpsteengebergte (Chris, bedankt voor de foto’s!)..

Vanaf hier vervolg ik mijn route richting Staubern, waar een gondelbaan me naar Frümsen brengt. Een enkele reis kost €38,-. Als ik meer tijd had gehad, had ik nog 2,5 uur kunnen doorlopen naar de Brülisau Kastenbahn (Hoher Kasten). Volgens andere wandelaars is dat een prachtige route, en bovendien eindig je dan beneden in het dal – handig als je terug wilt naar het startpunt van deze driedaagse tocht. Voor mij is dat nu niet nodig, omdat mijn reis verdergaat naar Oberstdorf.

Overigens kun je vanaf Hoher Kasten ook een mooie dagwandeling maken van 17 km (6–8 uur). Je loopt dan naar de Saxer Lücke, langs Bollenwees (waar je kunt zwemmen in de Fälensee) en op de terugweg kun je nog een verfrissende duik nemen in de Sämtisersee.

Hier eindigt mijn avontuur in Zwitserland voor dit jaar. Binnenkort lees je in mijn volgende blog hoe het verdergaat met de Steinbocktour!

Praktische tips

Hieronder volgen de praktische tips voor het maken van wandelingen in Zwitserland:

Handige apps & praktische informatie/tips

NS internationaal: reisplan en treintickets kopen.
SBB mobile: reisplan en treintickets in Zwitserland.
Beste kompas: voor het geval van nood.
Komoot: wandelroutes vooraf.
downloaden voor offline gebruik.
MeteoSwiss: weerapp voor Zwitserland.
NKBV: door dit lidmaatschap krijg je korting bij Alpenverenigingshutten en daarnaast krijg je 10% korting bij Bever Sport.
Treinreis: Zwitserland kan duur zijn, maar op deze manier viel het wel mee! Het treinticket van Deventer naar Zürich kost €60,- enkele reis (hoogseizoen, 3 weken voor vertrek geboekt).
Slapen: de nachten in de hut kosten rond €50,- inclusief ontbijt. Op de camping betaalde wij €51,- voor 2 personen en een trekkerstent op een camping aan het water.
Privehutten zijn vaak duurder dan hutten van de Alpenverenigingen. In Zwitserland is het de Schweizer Alpen-Club (SAC), ook bekend als Club Alpin Suisse (CAS) en met je NKBV lidmaatschap krijg je hier korting.
Op de website van de hutten is te vinden op welke manier je ze kan reserveren, vaak staan er ook mooie wandelingen beschreven van en naar de hut of in de omgeving van de hut.
De routes zijn gemarkeerd met gele bordjes en/of rood-wit-rood markeringen.
De tijden op de borden onderweg zijn gebaseerd op stijgen 300 m per uur, dalen 500 m per uur. Vlak 4 km per uur.

Paklijst voor een huttentocht

Contant Zwitsers geld voor in de bergen (voorbereiding: zet ‘pinnen buiten Europa’ aan op je betaalpas voor Zwitserland).
Reddingsdeken; ik heb een 2 persoons noodbivak (119g).
Waterfilter (voor de zekerheid).
Hikers ontbijt/lunch van Hikershouse recept
Shampoobar mini van Happy Soap
Reisstekker niet nodig en in de meeste treinen kan je je telefoon opladen met een normale stekker.
Powerbank: dit zorgt ervoor dat je nooit met een lege telefoon komt te staan.